سندرم عضله پیریفورمیس یک علت ناشناخته درد سیاتیک است. عضله پیریفورمیس ماهیچه ای است که در باسن نزدیک بالای مفصل ران قرار دارد. ما در مورد سندرم عضله پیریفورمیس صحبت می کنیم که عصب سیاتیک را تحریک یا فشرده می کند و باعث درد در باسن و پشت ساق پا می شود. تشخیص آن دشوار است، این درد می تواند ترکیبی از چیزهایی باشد که منجر به درد می شود. این سندرم همچنین اغلب با بورسیت هیپ، فتق دیسک یا سندرم ساکروایلیاک اشتباه گرفته می شود. این تضاد بین انقباض عضله پیریفورمیس و عصب سیاتیک است که فشرده شده است.
عضله پیریفورمیس چگونه کار می کند؟
عضله پیریفورمیس ارتباط نزدیکی با عصب سیاتیک دارد. در واقع به عصب سیاتیک متصل است. این باعث درگیری با عضله پیریفورمیس می شود. پیریفورمیس عضله کوچکی است که لگن را به استخوان ران متصل می کند و از بیرون باسن را می چرخاند. می توان عقد کرد، یعنی به طور دائم و مستقل از اراده شما عقد می شود.
این انقباض ثابت و غیرطبیعی عضلانی است که عصب سیاتیک را فشرده کرده و باعث درد عصبی سیاتیک می شود. وضعیت بدن در محل کار، راه رفتن یا وضعیت کلی بدن می تواند یکی از دلایل این انقباض غیرارادی باشد که باعث فشار بیش از حد عضله می شود (پاهای ضربدری، وضعیت فلامینگوی ایستاده…)
عضله پیریفورمیس برای تمام حرکات پایین تنه ضروری است زیرا به تثبیت لگن و باسن و همچنین بالا بردن و چرخش ران ها کمک می کند. بنابراین لزوماً هنگام راه رفتن استفاده می شود. با مراحل متوالی انقباض و کشش عمل می کند. این عضله است که به ما امکان می دهد وزن خود را از یک پا به پای دیگر منتقل کنیم و در عین حال تعادل را حفظ کنیم. به طور خلاصه، تقریباً در تمام حرکات باسن و پاها بسیج می شود.
مقالات دیگر: سندرم تونل کارپال
علل سندرم پیریفورمیس چیست؟
آسیب های ورزشی علت اصلی سندرم پیریفورمیس هستند. سپس ممکن است به دنبال استفاده بیش از حد یا به دنبال یک ضربه مستقیم مانند زمین خوردن یا یک حرکت کاذب ایجاد شود. یک کیست یا یک تومور، به طور حاشیه ای، می تواند منشأ این سندرم باشد.
علائم
اولین علائم سندرم عضله پیریفورمیس در باسن ظاهر می شود. سپس ممکن است احساس درد، گزگز یا بی حسی داشته باشید. به تدریج این درد به مفصل ساکروایلیاک یا ساق پا گسترش می یابد (درد سیاتیک). این علائم ممکن است به طور متناوب ظاهر شوند. آنها می توانند با نشستن طولانی مدت، دویدن، بالا رفتن از پله ها یا اعمال فشار بر عضله پیریفورمیس ایجاد شوند. بنابراین علائم سندرم عضله پیریفورمیس بسیار شبیه به علائم درد سیاتیک ناشی از فتق دیسک است.
تشخیص سندرم پیریفورمیس
پرسش از بیمار امکان برجسته کردن عوامل خطر در سبک زندگی او، به ویژه تمرین شدید دویدن و نشستن طولانی را فراهم می کند. پس از آن یک معاینه فیزیکی بر اساس انجام حرکات متعدد برای شناسایی آنهایی که باعث درد در عضله پیریفورمیس می شوند، انجام می شود. گاهی اوقات ممکن است تصویربرداری پزشکی برای رد تشخیص فتق دیسک ضروری باشد.
سندرم عضله پیریفورمیس چگونه درمان می شود؟
- درمان اولیه درد و ناتوانی عملکردی ترکیبی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و فیزیوتراپی است.
- پرهیز از فعالیت های تکراری که می تواند مسئول سندرم پیریفورمیس باشد به بهبود علائم کمک می کند. اگر بیمار به پهلو بخوابد، قرار دادن بالش بین پاهای او ممکن است مفید باشد.
- در صورت عدم پاسخ به درمان دارویی، باید انفیلتراسیون بی حس کننده موضعی و کورتیکواستروئید به داخل کانال infrapiriform در نظر گرفته شود.
- برداشتن فشار عصب سیاتیک تحت فشار با رهاسازی عضله پیریفورمیس در موارد شدت متوسط یا شدید سندرم پیریفورمیس در صورت شکست درمان دارویی نشان داده خواهد شد.
کایروپراکتیک و پیریفورمیس
کایروپراکتیک، یک رویکرد موثر برای درمان سندرم پیریفورمیس است. در پایان تشخیص، متخصص کایروپراکتیک یک برنامه درمانی مناسب را بر اساس تحرک بافت‌های نرم و تمرین‌های توانبخشی خاص پیشنهاد می‌کند.
مقالات دیگر: بهترین متخصص ارتوپدی در تهران
۳ نکته برای جلوگیری از سندرم پیریفورمیس و کاهش تنش روزانه
نکته ۱
زمانی که در دفتر هستید از روی هم زدن پاها خودداری کنید. از یک بلوک یوگا، یک پد برای پاهای خود استفاده کنید. (برای بالا بردن پاها و موازی نگه داشتن پاها)
نکته ۲
با حرکت رو به جلو در جلوی صفحه، از فرو رفتن در قسمت پایین کمر خودداری کنید. این باعث افزایش تنش و فشار به قسمت پایین کمر می شود. تراز ستون فقرات شما مخدوش خواهد شد (سر به جلو، کمر فرورفته).
نکته ۳
کشش آسانی که هر روز برای تسکین و جلوگیری از سندرم پیریفورمیس با کشش عضلات گلوتئال انجام می شود. روی صندلی خود بنشینید، مچ پای راست خود را به سمت زانوی چپ خود بیاورید و با پشت صاف کمی به جلو خم شوید.
