انواع مختلفی از تومورها می توانند در بافت استخوانی ایجاد شوند. در کودکان و جوانان، اکثریت قریب به اتفاق تومورهای خوش خیم هستند که تهدید کننده زندگی نیستند، مانند استئوکندروم (اگزوستوز) که اغلب در زانو قرار دارند.
هنگامی که این تومورها بزرگ هستند و باعث درد یا ناراحتی عملکردی می شوند، باید جراحی شوند.
تومور استخوانی چیست؟
تومورهای استخوانی ضایعات توموری هستند که به دلیل تکثیر غیرطبیعی سلول های پاتولوژیک در استخوان قرار دارند. تومورهای استخوانی می توانند خوش خیم یا بدخیم، یعنی سرطانی باشند. تومورهای خوش خیم تهدید کننده زندگی نیستند، اما برخی از آنها می توانند به سرعت رشد کنند و حتی به صورت موضعی تهاجمی باشند.
رده های سلولی مختلف موجود در استخوان می توانند تحت تأثیر قرار گیرند:
بافت استخوان، غضروف، بافت همبند و غیره. استخوان همچنین می تواند محل تومورهای مغز استخوان باشد که با سرطان های خون و لنفوم ها (سرطان های لنفاوی) مرتبط هستند. در اینجا درمان می شود. باید بین تومورهای استخوانی اولیه که از استخوان منشا می‌گیرند و تومورهای استخوانی ثانویه، یعنی متاستازهای ناشی از مهاجرت سلول‌های سرطانی از بافت‌های دیگر، تمایز قائل شد. طیف گسترده ای از تومورهای استخوانی وجود دارد که توسط متخصصان بر اساس نوع سلول های تشکیل دهنده و محل آنها طبقه بندی می شوند.
تومورهای کاذب
تومورهای کاذب ضایعاتی هستند که از نظر بالینی و در تصویربرداری به صورت تومور ظاهر می شوند، اگرچه با تکثیر غیرطبیعی سلول ها مطابقت ندارند. آنها در طول سال ها به طور خود به خودی به قهقرا می روند. اینها شامل فیبروم غیر استخوانی، یک ضایعه خوش خیم شبه تومور بسیار شایع در کودکان است که در بزرگسالی ناپدید می شود، یا کیست استخوان ضروری.
تومورهای خوش خیم اولیه
- استئوکندروما (یا اگزوستوز استخوانی) در اثر رشد غضروف رشدی که جهت گیری نادرست دارد، ایجاد می شود. اندازه تومور در طول رشد افزایش می یابد و اغلب در بزرگسالی آشکار می شود. ترجیحاً در سطح زانو قرار دارد، اما می‌تواند روی استخوان‌های صاف، مهره‌ها یا دنده‌ها نیز ایجاد شود.
- استئومای استوئیدی یک تومور غنی از سلول های استخوانی به نام استئوبلاست است که دارای عروق بسیار زیاد است. اغلب بر روی استخوان های بلند (ران، استخوان ساق پا، و غیره) می نشیند، اما مکان های دیگری نیز ممکن است: مهره ها، ستون فقرات، دست ها و پاها و غیره.
- انواع نادرتر تومورهای استخوانی خوش خیم نیز وجود دارد، برای مثال کندروما یا استئوبلاستوم.
مقالات دیگر: استئومالاسی یا نرمی استخوان
تومورهای بدخیم اولیه
- استئوسارکوم می تواند قسمت های مختلف استخوان را تحت تاثیر قرار دهد. آنها اغلب در استخوان های اندام، به ویژه در استخوان ران و درشت نی نزدیک زانو ایجاد می شوند، اما می توانند در نزدیکی لگن، لگن و غیره نیز دیده شوند. برخی بسیار تهاجمی هستند و بلافاصله متاستاز نشان می دهند.
- سارکوم یوینگ مربوط به استخوان های بزرگ (لگن، پاها و غیره) است.
- کندروسارکوم از بافت غضروف ایجاد می شود.
علل و عوامل خطر
در بیشتر موارد، هیچ دلیل خاصی برای توضیح ایجاد تومور خوش خیم استخوان وجود ندارد. با این حال به نظر می رسد عوامل ژنتیکی یا حتی تأثیرات فیزیکی یا شیمیایی در برخی موارد نقش داشته باشند. برخی از تومورها نیز به عنوان بخشی از یک سندرم مادرزادی مانند بیماری اگزوستوز متعدد، ایجاد می شوند. سرطان‌های اولیه استخوان به‌ویژه می‌توانند به دلیل وراثت، اختلالات هورمونی یا آسیب‌شناسی استخوان، رادیوتراپی یا حتی آسیب‌شناسی استخوانی از قبل وجود داشته باشند.
تشخیص
وجود تومور استخوانی ممکن است به دنبال لمس یک توده غیر معمول، درد استخوان یا ظاهر شدن یک شکستگی پاتولوژیک مشکوک باشد. گاهی اوقات کشف آن اتفاقی است.
تشخیص باید امکان رد سایر انواع ضایعات استخوانی (عفونت ها، کالوس استخوانی که از بافت اسکار ایجاد شده است) و ماهیت تومور را مشخص کند. با توجه به سن و سابقه بیمار هدایت می شود.
معاینات تصویربرداری مختلف توسط متخصصان انجام می شود. اشعه ایکس به طور کلی اطلاعات کافی را نمی دهد و سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) معاینه انتخابی است. ام آر آی در برخی موارد مفید است.
این معاینات امکان تعیین جنبه، محل و گسترش تومور را فراهم می کند. در حالی که آنها برای شناسایی برخی از تومورهای خوش خیم معمولی کافی هستند، بیوپسی استخوان معمولاً برای روشن شدن دقیق تشخیص لازم است. یک نمونه استخوان به صورت جراحی یا با استفاده از یک سوزن ظریف (تروکار) با هدایت تصویر گرفته می شود.
مطالعه میکروسکوپی بافت های برداشته شده (آناتومو-پاتولوژی) امکان تشخیص را فراهم می کند.
زیست شناسی امکان جستجوی نشانگرهای خونی التهاب یا سرطان را فراهم می کند.
چه افرادی در معرض خطر ابتلا هستند؟
بافت استخوان محل اصلی تومورهای ثانویه به سرطان دیگر است: تا ۷۵ درصد از افرادی که از سرطان سینه یا پروستات در مراحل پیشرفته رنج می برند در معرض خطر ابتلا به متاستازهای استخوانی هستند. سرطان های ریه، کلیه و تیروئید و همچنین ملانوم اغلب باعث متاستاز استخوان می شوند. این متاستازها به طور کلی در افراد بالای ۵۰ سال مشاهده می شود.
علائم تومورهای استخوانی
تومورهای استخوانی کوچک معمولاً بدون علامت هستند. در موارد دیگر، آنها با درد با شدت متغیر، متناوب یا دائمی ظاهر می شوند که می تواند در شب یا برعکس با فعالیت در روز افزایش یابد.
این درد ممکن است مستقیماً با گسترش تومور مرتبط باشد یا با عارضه‌ای مانند ترک خوردن یا شکستگی استخوان مرتبط باشد. سپس آنها در ناحیه تومور موضعی می شوند.
در موارد دیگر درد مربوط به تحریک یا فشرده شدن بافت های مجاور است که پیامدهای متفاوتی دارد. به عنوان مثال، تومور مهره ای ممکن است منجر به سیاتیک شود زیرا با فشرده شدن ریشه عصبی همراه است، در حالی که رسیدن به دنده باعث مشکلات تنفسی می شود. سایر ضایعات با اختلالات حرکتی یا مفصلی یا حتی با ادم ظاهر می شوند.
درمان تومورهای استخوانی
تومورهای خوش خیم استخوان تنها در صورتی نیاز به درمان دارند که باعث درد یا علائم دیگری شوند یا خطر عوارضی را در پی داشته باشند. جراحی مرجع درمان است. ما عمل جراحی برداشتن تومور یا کورتاژ آن را انجام می دهیم که با پر شدن حفره استخوان (سیمان یا پیوند استخوان) همراه باشد یا نباشد. روش های استئوسنتز (بازسازی استخوان) ممکن است ضروری باشد. درمان تومورهای بدخیم اولیه و متاستازها تحت انکولوژی قرار می گیرد و به صورت موردی مورد بحث قرار می گیرد. ممکن است شامل جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی باشد.
