آرتریت روماتوئید وضعیتی است که می تواند باعث درد، تورم و سفتی مفاصل شود. این چیزی است که به عنوان یک بیماری خود ایمنی شناخته می شود. این بدان معناست که سیستم ایمنی، که سیستم دفاع شخصی طبیعی بدن است، گیج می شود و شروع به حمله به بافت های سالم بدن شما می کند. آرتریت روماتوئید می تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است به سرعت بدتر شود، بنابراین تشخیص زودهنگام و درمان فشرده مهم است. هر چه زودتر درمان را شروع کنید، احتمالاً مؤثرتر خواهد بود.
یک مفصل معمولی چگونه کار می کند؟
مفصل محل برخورد دو استخوان است. بیشتر مفاصل ما طوری طراحی شده اند که به استخوان ها اجازه می دهند در جهات خاصی و در محدوده خاصی حرکت کنند.
به عنوان مثال، زانو بزرگترین مفصل بدن و یکی از پیچیده ترین مفصل ها است. باید آنقدر قوی باشد که بتواند وزن ما را بگیرد و باید در موقعیت خود قفل شود تا بتوانیم عمودی بایستیم. همچنین باید به عنوان یک لولا عمل کند، تا بتوانیم راه برویم، و زمانی که می دویم یا ورزش می کنیم باید بپیچد و بچرخد.
انتهای هر استخوان با غضروفی پوشیده شده است که سطحی بسیار صاف و لغزنده دارد. غضروف به انتهای استخوان‌ها اجازه می‌دهد تا تقریباً بدون مالش در مقابل یکدیگر حرکت کنند.
مفصل توسط سینوویوم که حاوی مایع غلیظی برای محافظت از استخوان ها و مفصل است در جای خود نگه داشته می شود. سینوویوم دارای یک لایه بیرونی سخت است که مفصل را در جای خود نگه می دارد و حرکت بیش از حد استخوان ها را متوقف می کند. طناب های قوی به نام تاندون ماهیچه ها را به استخوان ها متصل می کند.
در مفصل مبتلا به آرتریت روماتوئید چه اتفاقی می افتد؟
اگر به آرتریت روماتوئید مبتلا هستید، سیستم ایمنی بدن شما می تواند باعث التهاب در داخل یک مفصل یا تعدادی از مفاصل شود. التهاب معمولا بخش مهمی از نحوه عملکرد سیستم ایمنی بدن شما است. این به بدن اجازه می دهد تا مایع و خون اضافی را به قسمتی از بدن که در اثر عفونت مورد حمله قرار گرفته است بفرستد. به عنوان مثال، اگر بریدگی دارید که عفونی می شود، پوست اطراف آن متورم می شود و رنگ دیگری پیدا می کند.
اما در مورد آرتریت روماتوئید، این التهاب در مفصل غیرضروری است و باعث ایجاد مشکلاتی می شود. هنگامی که التهاب کاهش می یابد، کپسول اطراف سینوویوم کشیده می شود و نمی تواند مفصل را در موقعیت مناسب خود نگه دارد. این می تواند باعث ناپایدار شدن مفصل و حرکت به موقعیت های غیر معمول شود.
مقالات مرتبط دیگر: تفاوت آرتریت روماتوئید و استئوآرتریت
علائم
علائم اصلی آرتریت روماتوئید عبارتند از:
- درد مفاصل
- تورم مفاصل، گرمی و قرمزی
- سفتی، به خصوص اول صبح یا بعد از نشستن طولانی مدت.
علائم دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خستگی و کمبود انرژی
- بی اشتهایی
- کاهش وزن
- درجه حرارت بالا یا تب
- تعریق
- خشکی چشم – در نتیجه التهاب
- درد قفسه سینه – در نتیجه التهاب.
آرتریت روماتوئید می تواند هر مفصلی در بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه اغلب ابتدا در مفاصل کوچک دست و پا احساس می شود. هر دو طرف بدن معمولاً به طور همزمان و به یک شکل تحت تأثیر قرار می گیرند، اما همیشه این اتفاق نمی افتد.
تعداد کمی از افراد دچار توده های گوشتی به نام ندول های روماتوئید می شوند که در زیر پوست اطراف مفاصل آسیب دیده ایجاد می شوند. آنها گاهی اوقات می توانند دردناک باشند، اما معمولا اینطور نیستند.
علل
موارد زیر می تواند در علت ابتلا به آرتریت روماتوئید نقش داشته باشد:
- سن
آرتریت روماتوئید بزرگسالان در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد، اگرچه اکثر افراد در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی تشخیص داده می شوند. حدود سه چهارم افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید زمانی که برای اولین بار تشخیص داده می شود در سن کار هستند.
- رابطه ی جنسی
آرتریت روماتوئید در بین زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان شایع است.
- ژنتیک
آرتریت روماتوئید به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی مانند سیگار کشیدن و رژیم غذایی ایجاد می شود. مشخص نیست که ارتباط ژنتیکی چیست، اما تصور می‌شود که داشتن یکی از بستگان مبتلا به این عارضه احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
- وزن
اگر اضافه وزن دارید، احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید به میزان قابل توجهی نسبت به وزن سالم بیشتر است. شاخص توده بدنی (BMI) معیاری است که با استفاده از قد و وزن شما، وزن شما را سالم محاسبه می کند. برای بیشتر بزرگسالان، BMI ایده آل در محدوده ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ است.
اگر BMI شما این است:
- زیر ۱۸.۵ – شما در محدوده کم وزن هستید
- بین ۱۸.۵ و ۲۴.۹ – شما در محدوده وزن سالم هستید
- بین ۲۵ تا ۲۹.۹ – شما در محدوده اضافه وزن قرار دارید
- بین ۳۰ تا ۳۹.۹ – شما در محدوده چاق هستید.
- سیگار کشیدن
سیگار کشیدن به طور قابل توجهی خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را افزایش می دهد. اگر می خواهید سیگار را ترک کنید، به وب سایت Smokefree مراجعه کنید.
- رژیم غذایی
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اگر گوشت قرمز زیاد می خورید و ویتامین C زیادی مصرف نمی کنید، ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهید.
بیشتر بخوانید: درمان آرتروز زانو
آرتریت روماتوئید چگونه بر من تأثیر می گذارد؟
از آنجایی که روماتیسم مفصلی می‌تواند افراد مختلف را به روش‌های مختلف تحت تأثیر قرار دهد، نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که این بیماری چگونه ممکن است برای شما ایجاد شود.
اگر سیگار می کشید، ترک سیگار ایده بسیار خوبی است. این به دلیل این هست که:
- آرتریت روماتوئید ممکن است در افراد سیگاری نسبت به افراد غیر سیگاری بدتر باشد.
- سیگار کشیدن می تواند عملکرد داروی شما را ضعیف کند.
فعالیت بدنی نیز مهم است، زیرا می تواند علائم شما را بهبود بخشد و به سلامت کلی شما کمک کند.
آزمایش خون و اشعه ایکس به پزشک کمک می کند تا سرعت پیشرفت آرتریت و چشم انداز آینده را ارزیابی کند. این همچنین به پزشک شما کمک می کند تا تصمیم بگیرد کدام نوع درمانی را توصیه کند.
چشم انداز افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید همیشه در حال بهبود است، زیرا درمان های جدید و موثرتری در دسترس هستند. ممکن است با این عارضه زندگی کامل و فعالی داشته باشید، اما مهم است که داروهای خود را طبق تجویز مصرف کنید و تغییرات لازم در سبک زندگی را ایجاد کنید.
تشخیص آرتریت روماتوئید
تشخیص بر اساس علائم شما، معاینه فیزیکی و نتایج اشعه ایکس، اسکن و آزمایش خون است. البته این کار می تواند دشوار باشد زیرا آزمایشی وجود ندارد که ثابت کند شما قطعاً آن را دارید. همچنین شرایط بسیار کمی وجود دارد که علائم مشابهی دارند.
پزشک در مورد علائم شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها به دنبال مفاصل متورم می گردند و بررسی می کنند که مفاصل شما چقدر خوب حرکت می کنند. روماتیسم مفصلی می تواند قسمت های مختلف بدن شما را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین مهم است که همه علائمی را که داشته اید به پزشک خود اطلاع دهید، حتی اگر به نظر نمی رسد مرتبط باشند.
اگر آنها فکر می کنند که شما مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید، شما را به یک روماتولوژیست ارجاع می دهند و ممکن است آزمایش خون را برای کمک به تایید تشخیص ترتیب دهند.
آزمایشات خون
هیچ آزمایش خونی وجود ندارد که بتواند ابتلای شما به آرتریت روماتوئید را تایید کند. با این حال، چند آزمایش وجود دارد که می تواند علائم احتمالی این بیماری را نشان دهد. برخی از آزمایشات اصلی در زیر به طور خلاصه توضیح داده شده است.
سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR)
نمونه ای از گلبول های قرمز خون شما در یک لوله آزمایش مایع قرار می گیرد. سلول ها زمان بندی می شوند تا ببینند چقدر طول می کشد تا به انتهای لوله برسند. اگر سلول‌ها سریع‌تر از حد معمول فرو بریزند، ممکن است سطوح التهابی بالاتر از حد طبیعی داشته باشید. آرتریت روماتوئید تنها یکی از دلایل احتمالی است.
پروتئین واکنشی C (CRP)
این آزمایش می تواند نشان دهد که آیا التهاب در بدن شما وجود دارد یا خیر. این کار را با بررسی میزان CRP در خون شما انجام می دهد. اگر CRP بیش از حد معمول باشد، ممکن است در بدن خود التهاب داشته باشید.
شمارش کامل خون
شمارش کامل خون تعداد گلبول های قرمز خون شما را اندازه گیری می کند. اینها آهن را در بدن شما حمل می کنند و تعداد کم گلبول های قرمز خون به این معنی است که میزان آهن کمی دارید. این ممکن است به این معنی باشد که شما مبتلا به کم خونی (an-ee-me-er) هستید و در افراد مبتلا به RA شایع است، اگرچه داشتن کم خونی ثابت نمی کند که شما مبتلا به RA هستید.
فاکتور روماتوئید و آنتی بادی های ضد CCP
حدود نیمی از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید در هنگام شروع بیماری فاکتور روماتوئید در خون خود دارند. با این حال، حدود ۱ نفر از هر ۲۰ نفر بدون آرتریت روماتوئید برای فاکتور روماتوئید نیز مثبت است.
تست آنتی بادی دیگری به نام anti-CCP وجود دارد که می توانید انجام دهید. افرادی که از نظر آنتی سی سی پی مثبت می شوند، به احتمال زیاد به روماتیسم مفصلی مبتلا می شوند. با این حال، همه افراد مبتلا به این بیماری این آنتی بادی را ندارند.
اسکن
اسکن ممکن است برای بررسی التهاب و آسیب مفصل استفاده شود. اینها می توانند برای بررسی چگونگی پیشرفت این بیماری استفاده شوند.
اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اشعه ایکس – هر گونه تغییر در مفاصل شما را نشان می دهد.
اسکن اولتراسوند – تصویری از مفاصل شما با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا ایجاد می شود.
اسکن های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) – تصاویر مفاصل شما با استفاده از میدان های مغناطیسی قوی و امواج رادیویی تولید می شوند.
درمان های مختلف برای آرتریت روماتوئید
درمان های مختلفی برای آرتریت روماتوئید وجود دارد. هرچه درمان فشرده زودتر شروع شود، احتمال اثربخشی آن بیشتر است. سه راه اصلی برای درمان آرتریت روماتوئید وجود دارد:
- تزریق ژل
- درمان های فیزیکی
- عمل جراحی
چهار گروه اصلی از داروها برای درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شوند. اینها هستند:
- مسکن ها
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
- داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
- استروئیدها (همچنین به عنوان کورتیکواستروئیدها شناخته می شوند).
بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید نیاز به مصرف بیش از یک دارو دارند. این به این دلیل است که داروهای مختلف به روش های مختلف عمل می کنند.
درمان دارویی شما ممکن است هر از گاهی تغییر کند. این می تواند به شدت علائم شما بستگی داشته باشد یا به این دلیل که چیزی مربوط به وضعیت شما تغییر کرده است. برای درمان سریع درد آرتریت روماتوئید به یک متخصص ارتوپد خوب مراجعه کنید.
